Braun Maksymiljan (1800–1892), brat Augustyna Tomasza, profesor gimnazjalny, kapitan wojsk polskich w powstaniu 1830/31, muzyk i działacz społeczny. Ur. 12 X w Poznaniu, studja uniwersyteckie odbywał we Wrocławiu i Berlinie, poczem był prof. matematyki w gimnazjum św. Marji Magdaleny w Poznaniu. W r. 1831 wziął udział w powstaniu i uzyskał stopień kapitana inżynierji wojsk polskich oraz odznaczenie krzyżem Virtuti militari. Za opuszczenie swego stanowiska w gimnazjum skazany został na kaźń dwuletnią w fortecy Kładzko (na Śląsku niem.), poczem wrócił na stałe do Poznania. Przez całe życie rozwijał szeroką działalność społeczną, pracując i przewodząc w nader licznych związkach i stowarzyszeniach polskich, muzycznych i naukowych oraz w organizacjach społecznych. Szczególne zasługi położył w pracy nad rozbudzeniem polskiego życia muzycznego w Poznaniu: koło niego skupiały się i organizowały wybitne miejscowe jednostki, zajmujące się muzyką (m. i. Dembiński, Hoffman, J. Królikowski, Rabski, Ign. Wojkowski, Ścigalski). Brał żywy udział w rozmaitych zespołach kwartetowych (m. i. Mosera w Berlinie, następnie ks. Radziwiłła, Trojańskiego, Wojkowskiego), zorganizował u siebie niedzielne koncerty symfoniczne, kierował publicznie koncertami orkiestralnemi, był głównym dyrektorem Tow. filharmonicznego, Tow. muzyki wok. i instr., człon. Tow. muzycznego dam i mężczyzn, prezesem Tow. Harmonja (zał. 1848), dyrektorem Tow. wspierania muzyki kośc. farnej, założycielem Tow. śpiewaczego (Gesangverein); ponadto był premjerem Tow. symf. loży wolnomularskiej, gdzie równocześnie miał godność mistrza w najwyższym tj. 3. stopniu. Założył Tow. Przyjaciół Nauk, był istotnym redaktorem »Tygodnika Literackiego«, gdzie pomieścił także swoje prace: Teorje linij równoodległych (1842, nr 2–3) i L’Antikopernik Abbé Matalène’a (1842, nr 49–52) oraz współpracownikiem »Gazety W. Ks. Poznańskiego« (artykuły i recenzje estetyczne o muzyce, teatrze, malarstwie i rzeźbie). Na kierowniczych stanowiskach pracował także w innych stowarzyszeniach, jak m. i. Zjednoczenie Matematyków, Tow. Przemysłowe, Tow. Wyścigowe. Pozatem zajmował się również kompozycją muzyczną, pisząc wiele utworów zwłaszcza skrzypcowych, które jednak najprawdopodobniej zaginęły. Umarł 11 XI 1892 w Poznaniu, pozostawiając po sobie opinję szczerego patrjoty i człowieka, który dobrze przysłużył się polskiej kulturze w Poznaniu.
»Dziennik Poznański« 1892, nr 159; Panieńska T., O ruchu muzycznym w Poznaniu od r. 1800–1830 (Literatura i sztuka, dod. do Dzień. Pozn. 1910, nr 25); Karwowski S., Kultura wielkopolska (Przegląd wielkopolski, P. 1911, 113, 285); Notatnik Maks. Brauna (rkp.).
Jan Józef Dunicz